mad3 Material

RUHANİ MƏADIN İNKARI

Nə üçün fəqih və müctehidlər ruhani məadı və meracı inkar edirlər? Halbuki, bəzi keçmiş filosoflar ona inanır və bu haqda dəlil də gətirirdilər ?

Cismani meracın inkarı, Ptolomeyin kainat barəsində nəzəriyyəsinə əsaslanırdı. Çünki onun qənaətinə görə göyün doqquz qatı soğan qabıqları kimi elə bir-birinin üzərində yerləşmişdir ki, onlardan keçmək heç bir vəchlə mümkün deyil. Bu qatları yarıb keçmək qeyri-mümkündür. Bu üzdən insanın həmin maddi bədənlə onlardan keçməyini qeyri-mümkün təsəvvür edirdilər.

 

 

“QÜDRƏT” QANUNU (BURHANI)

“Qüdrət” qanunu məada necə dəlalət edir?

Bu nəhəng kainat, bütün sabit və hərəkətdə olan ulduzlar, həmçinin bu yer, bütün təbiəti və canlı varlıqları, bərəkət və nemətləri ilə sanki, yaradanın qüdrətinə canlı şahiddir.
Bütün bunları yaratmağa qadir olan bir varlıq insanı ölümündən sonra həyata qaytarmaqdan aciz ola bilməz. Bu eynilə sözügedən “Qüdrət qanunu”dur.

ƏSHABİ-KƏHF

Əshabi-Kəhfin yuxusu məad və axirətə dəlil sayıla bilərmi?

Kəhf surəsində əshabi-kəhfin yuxudan oyanan anlarından söz açılır. Bu yuxu ölümə bənzər bir yuxu idi. Onların yuxudan oyanması da eynilə axirət oyanışı kimi oldu. Ona görə də, Qurani-kərim “Kəhf” surəsinin 19 və 20-ci ayələrində buyurur: “Biz onları belə ayağa qaldırdıq (oyatdıq). Əshabi-Kəhfin yuxu macərası isə, cismani məadın tərəfdarları üçün qətiyyətli bir dəlil idi. Ona görə də, Quran sonrakı ayədə buyurur: “Beləcə (onları yatırdığımız kimi yenidən ağır yuxudan oyatdıq və) camaatı onların halından xəbərdar etdik ki, Allahın vədinin haqq olmasını bilsinlər və dünyanın sonunda Qiyamətin qopacağı haqdır.”

 

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمام عليٌّ(عليه السلام)

کَفى بالإيثارِ مَکْرُمَةً

براى بزرگوارى، ايثار بس است

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 22