پاسخ اجمالی:
در اينكه بهشت جاى «نيكان و پاكان» است شكي نيست؛ چراكه «قرآن» با صراحت آن را پاداشى براى چنان اشخاصى ذكر كرده است: «آنها كه با ايمان و عمل صالح در محضر پروردگارشان حاضر شوند درجات عالى دارند، اين درجات عالى همان باغ هاى جاويدان بهشتى است كه از زير درختانش نهرها جارى است، جاودانه در آن مى مانند و اين است پاداش كسى كه خود را پاك و پاكيزه كند!».
پاسخ تفصیلی:
بدون شك بهشت جاى «نيكان و پاكان» است و لذا در «قرآن مجيد» با صراحت آن را به عنوان پاداشى براى چنان اشخاصى ذكر كرده است، در آيات 75 و 76 سوره «طه» از زبان ساحران فرعونى بعد از پيروزى معجزه موسى(عليه السلام) بر سحر آنان و ايمان آوردن و تسليم شدنشان در برابر موسى(عليه السلام) و ردّ تهديدهاى فرعون و فرعونيان، مى فرمايد: (آنها كه با ايمان و عمل صالح در محضر پروردگارشان حاضر شوند درجات عالى دارند * اين درجاتِ عالى همان باغ هاى جاويدان بهشتى است كه از زير درختانش نهرها جارى است، جاودانه در آن مى مانند و اين است پاداش كسى كه خود را پاك و پاكيزه كند!)؛ «وَ مَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِناً قَدْ عَمِلَ الصّالِحاتِ فَاُولئِكَ لَهُمْ الدَّرَجاتُ الْعُلَى * جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ ذلِكَ جَزَاءُ مَنْ تَزَكَّى».
«تَزَكَّى» از ماده (تزكيه) به معناى پاكسازى است كه هم پاكى عقيده را شامل مى شود و هم پاكى گفتار و عمل را و در حقيقت بهشت جايى است كه از هر نظر پاك و پاكيزه است و طبيعى است كه غير پاكان را در آن راهى نيست.
بعضى از مفسران گفته اند كه در اين آيه، درجات عالى بهشت براى كسانى قرار داده شده كه داراى ايمان و عمل صالح و تزكيه اند، بنابراين مانعى ندارد كه درجات پائين تر از آن [براي] كسانى باشد كه در عين داشتن ايمان، اعمال نيك و بد را به هم آميخته و گاه مرتكب خلافى شده اند؛ ولى حتى آنها نيز تا شستشو و پاك نشوند به بهشت كه محل پاكان است راه نخواهند يافت. به اين نكته نيز بايد توجه داشت كه احتمال داده شده اين قسمت از آيات از زبان ساحران فرعونى نباشد؛ بلكه مستقيماً كلام خود پروردگار باشد؛ ولى مى دانيم نتيجه هر دو در اينجا يكى است.(1)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.