از ويژگي هاي «حضرت شعيب(ع)» گريه زیاد بود به طوري كه چشمانش آسیب دید، خداوند او را شفا داد. اين قضيه سه بار ديگر نيز تكرار شد و خداوند هر بار چشمانش را به او بر گرداند. در اين موقع خدا به شعیب(ع) فرمود: علت گریه فراوان تو چیست؟ شعیب(ع) گفت: گریه من نه براي ترس از جهنّم و نه شوق به بهشت است؛ بلکه به خاطر حُبّ و عشق تو می باشد و تا تو را نبینم آرام نمی شوم. خداوند به او آرامش داد، و بشارت داد كه موساى كليم را انيس و مونس او قرار خواهد داد.

حضرت شعيب(ع) در بیان اهداف خود می گوید: «من براي اصلاح تا سر حد توانايی قيام مي کنم و توفيق من در اين امر جز به يارى خدا نيست». هدف شعیب اصلاح عقيده، اخلاق، عمل، و روابط اجتماعی بود. جالب اين كه شعيب(ع) هنگامى اين سخن را به قوم گمراه گفت كه آنها غرق فساد مالى و اخلاقى بودند. با این حال مى گفتند: «از تو كه آدم عاقلى هستى بعيد است بخواهى در برابر آزادى ما بايستی». آنها با اینکه او را انسانى فرزانه مى دانستند، اما همين كه براى اصلاح فساد عقيدتى و فساد مالى آنها قيام كرد، با او مخالفت کردند.