هیچ کس وسعت حقیقی آسمان را نمی داند، اما با پیشرفت علم ابعاد تازه ای از آن کشف می شود. کهشکان راه شیری که منظومه شمسی در آن قرار دارد 100 میلیارد ستاره دارد که خورشید با اندازه ای بیش از یک میلیون بار بزرگتر از زمین، یکی از ستاره های متوسط آن است. طبق تحقیقات دانشمندان، تاکنون یک میلیارد کهکشان کشف شده که دورترین آنها هزاران میلیون سال نوری با زمین فاصله دارند که در ورای آنها فضای عظیم و تاریکی وجود دارد که ممکن است حاوی صدها میلیون کهکشان باشد. اينجا است که انسان به عظمت خداوند اعتراف مى ‌كند.

از منظر علم، انشقاق در كرات آسمانى امر ممكني است و اين موضوع نظائرى هم دارد، مانند ستاره‌هاى دنباله‌داري كه از خورشيد جدا مي شوند و تحت تأثير جاذبه عظيم خورشيد به سوى آن جذب مي‌شوند. در مورد قمر هم اگر عامل جدائى، شديد نباشد بازگشت قطعات جدا شده و التيام آنها به صورت اول كاملاً قابل توجيه است؛ زيرا طبق فرمول نيوتن هر قدر فاصله ميان آنها كمتر و يا جرمشان بيشتر باشد به كمك اثر اين جاذبه، خيلى زود به هم نزديك و پيوسته خواهند شد.