درمان «شهوت پرستي» به دو طريق امکانپذیر است؛ اول راه علمی: منظور از راه علمى، اين است كه انسان در آثار و پيامدهاى شهوت پرستى بينديشد و ببيند كه چگونه تسليم شدن در برابر شهوات، انسان را به ذلّت، بدبختى و دورى از خدا مى كشاند؟ بی شک اندیشيدن در این پیامدها، تاثیر عمیقی در بازدارندگی از اعمال غیر اخلاقی خواهد داشت. دوم راه عملی: برای درمان شهوت پرستی راه هاي عملي فراواني از جمله اشباع صحیح امیال جنسی، برنامه دقیق و سودمند برای برنامه های زندگی، از بین بردن عوامل آلودگی و ... وجود دارد.

«شهوت پرستي» از اسباب متعددي مانند: ضعف ايمان، معاشرت هاى نامناسب، فساد وسائل ارتباط جمعي، محیط های آلوده، بی اعتنایی به حیثیت اجتماعی، غفلت و بی خبری و پدران و مادران فاسد و منحرف و ... نشأت می گیرد.

در آياتي از قرآن به داستان قوم لوط(ع) و «شهوت پرستى» آنها اشاره شده است؛ شهوتى آميخته با انحرافات جنسى كه تا آن زمان وجود نداشته است. قرآن درباره سرانجام اين قوم بدكار مي فرمايد: «قوم لوط، انذارها و هشدارهاى مكرّر پيامبرشان را تكذيب كردند * ما بر آنها تند بادى كه ريگ ها را به حركت در مى آورد، فرستاديم [و همه را زير آن مدفون ساختيم]، جز خاندان لوط(ع) كه آنها را سحرگاهان نجات داديم، [به استثناى همسرش كه مشمول مجازات قوم گنهكار شد]».

«شهوت پرستی» به استناد روایات انسان را به سوی انواع گناهان می کشاند و در واقع یکی از سرچشمه هاى اصلى گناه و معصيت و نافرمانى خدا محسوب مى گردد. نمونه آشکار این مساله داستان «برصیصای عابد» است که در قرآن به آن اشاره شده است. آنچه که از این داستان استفاده می شود این است که او بر اثر پیروی از دستورات شیطان نه تنها به زنا آلوده شد بلکه دین خود را نیز از دست داد و با شرک از دنیا رفت و نتیجه سال ها عبادت خود را نیز از دست داد.

اسارت در برابر خواسته هاى نفسانى، يكى از پيامدهاى «شهوت پرستي» است؛ زيرا انسان شهوت پرست چنان اسير شهوات خود مى شود كه بازگشت از آنها برايش مشكل و گاهى نيز غير ممكن مى گردد. در روایت آمده است كه امام علي(ع) مى فرمايند: «بنده شهوت چنان اسير است كه هرگز روى آزادى را نخواهد ديد».

«رسوايي» يكى از پيامدهاى «شهوت پرستي» است و تاريخ بشر مملو از شرح زندگى كسانى است كه در جامعه داراى مقام و موقعيت ممتاز بودند ولى هنگامى كه اسير «شهوت» و هواى نفس شدند كارشان به رسوايى كشيد. در داستان حضرت یوسف(ع) و همسر عزیز مصر آمده است كه چگونه زليخا با وجود احترام فراوان به علت هوی پرستى رسواى خاص و عام شد.

«عفّت» در لغت به معنى پديد آمدن حالتى در نفس است كه آدمى را از غلبه شهوت باز مى دارد؛ اما بعضى براى معرّفى «عفت» از نقطه مقابل آن كه پرده درى است استفاده كرده اند. به هر حال از آيات و روايات استفاده مى شود كه «عفت» به هر دو معنى از بزرگترين فضايل انسانى است و هيچ كس در سير الى اللّه، بدون داشتن «عفت» به جايى نمى رسد.

مسئله «شهوت پرستي» در منابع روايى اسلام، مورد توجه فراوان قرار گرفته و بيشتر آنها بيانگر هشدار درباره پيامدهاى خطرناك آن است. شهوات دام هاى شيطان است، براي در امان ماندن از آفات بايستي خويشتن را از تسليم شدن در برابر شهوات باز داشت، ترك شهوت ها، برترين عبادت و زيباترين عادت است و كسى كه به هنگام غضب و تمايل و ترس و شهوت، مالك نفس خويش باشد، خداوند جسد او را بر آتش دوزخ حرام مى كند و ... .

«شهوت پرستي»، پرده هاى ضخيمى بر روي عقل و فكر انسان مى اندازد و حق را در نظر او باطل و باطل را در نظر او، حق جلوه مى دهد. به همين دليل بسيارى از شهوت پرستان به هنگام غلبه شهوت كارهايى انجام مى دهند كه بعد از فرو نشستن آتش شهوت، از آن عمل خويش سخت پشيمان مي شوند. در حديث نيز آمده كه «هنگامى كه چشم، مظاهر شهوت را ببيند، عقل از مشاهده عاقبت كار باز مى ماند».

«شهوت پرستي»، شخصيت و احترام اجتماعى انسان را در هم مى شكند و او را به ذلّت مى كشاند؛ زيرا براى كاميابى هاى شهوانى بايد تمام قيد و بندهاى اجتماعى را شكست و تن به هر پستى داد.