اشكالي كه به لحاظ تاريخي بر این مسئله وارد شده اين است كه اگر شقّ القمر حقيقت داشت مى‌بايست با آن همه اهميتى كه دارد در تواريخ جهان ثبت گردد، در حالى‌كه چنين نيست و لذا نمى‌توان باور كرد چنان حادثه‌اى رخ داده باشد و همه مردم جهان (جز مسلمانان) از آن غافل مانده باشند؛ اما به این اشکال چندین جواب داده شده است.

آیات قرآن حاکى است که پیامبر اسلام(ص) علاوه بر قرآن، معجزات دیگری نیز داشت. مانند: شق القمر که در سوره قمر، آیه 1 و2 آمده. همچنین در سوره زخرف آیه 66، سوره اسراء آیه 1، سوره آل عمران آیه 61 و آیات دیگری سخن از معجزات پیامبر(ص) به میان آمده است.

شق القمر معجزه ای است که در زمان حضرت رسول(ص) به وقوع پیوسته و این معنا علاوه بر تأییدهایی که از سخن مفسرین و گفته های صحابه دارد، با این قرائن نیز قابل تایید است: 1- از این حادثه که در سوره قمر آمده با فعل ماضی و گذشته یاد شده است. 2- روی گردانی و نسبت دادن سحر به حضرت رسول که در قرآن در بازگویی این حادثه ذکر شده است. 3- تکذیب این حادثه از سوی مشرکین. 4- روایات زیادی که درباره وقوع این حادثه وارد شده است و تعداد آنها به حد تواتر و شهرت رسیده است.

از جمله اشکالات مسأله «شَقُّ الْقَمَر»، اين است كه اين امر عظیم، بايد در تواريخ جهان ثبت می گردید. اولا: ماه همواره در نيمى از كره زمين قابل رؤيت است و در نيمى از همين نيم كره نيز اكثريت قريب به اتفاق مردم خوابند زيرا بعد از نيمه شب است؛ پس تنها يك چهارم مردم جهان مى توانستند از چنين حادثه اى باخبر شوند. با در نظر گرفتن ابرى بودن قسمتهایی از آسمان و اینکه این مطلب از حوادثی نبوده که جلب توجه کند و اینکه وسائل ثبت در تاريخ و نشر آن در آن زمان ها محدود بوده، این مسئله توجیه پذیر است.

برخي افراد به استناد فرضیه هيأت بطلميوس و برخی با این استدلال که از نظر علم امروز، شكافته شدن ماه مسأله ساده اى نيست چون انفجار عظیمی برای انشقاق ماه لازم است، امکان علمی«شقّ القمر» را زیر سؤال می برند؛ این در حالی است که فرضیه بطلمیوس، به تاریخ پیوست و هيچ كس هم ادعا نكرده كه شقّ القمر تحت يك عامل طبيعى صورت گرفته بلكه جنبه اعجاز داشته و با قدرت بی پایان خداوند ایجاد شده است.

در کتب اهل سنت روایاتی در ارتباط با سخن گفتن حضرت فاطمه(س) در رحم مادر وجود دارد. به عنوان نمونه محب طبرى مى نویسد: «پیامبر(ص) فرمود: جبرئیل سیبى از بهشت آورد. آن را خوردم و آنگاه با خدیجه آمیزش کردم و او فاطمه را باردار شد. خدیجه (مى) گفت: هرگاه تنها مى شوم کودکى که در رحم دارم با من تکلم مى کند ...» هم چنین قندوزی در ینابیع از حضرت خدیجه(س) روایت کرده که: «هنگامی که فاطمه را باردار شدم، او در رحم با من صحبت می کرد ...».

با توجه به اینکه ماه همواره در نیمى از کره زمین قابل رؤیت است و این مسئله نیز بعد از نیمه شب بوده که غالب مردم درخوابند و در بسیاری از مکان ها هم موانعی مثل ابر و... مانع دید است و بسیاری هم به ماه در آن لحظه کوتاه توجه نداشتند و امکانات ثبت و نشر این لحظه نیز برای رؤیت کنندگان وجود نداشته است؛ عدم ذکر این حادثه در غیر تواریخ اسلامى دلیل عدم وقوع آن نیست.

در مورد زمان واقعه شکافته شدن ماه اختلاف است، که آیا اوایل بعثت بوده، یا نزدیک به هجرت  و با تقاضای حقیقت جویانى که از «مدینه» خدمت پیامبر(ص) آمدند و در «عقبه» با او بیعت کردند.

«اشراط الساعة» به معنی نشانه هاى نزدیک شدن قیامت می باشد، که منظور از آن در آیه 18 سوره «محمد» بنا به نظر بسیاری از مفسرین، قیام شخص پیامبر اسلام(ص) است، به شهادت حدیثى که از خود آن حضرت نقل شده که: (بعثت من و قیامت مانند این دو است، اشاره به دو انگشت مبارکش کرد، انگشت اشاره و انگشت وسط، که در کنار یکدیگرند). شق القمر، کثرت گناهان و مانند آن، از جمله ی این نشانه ها شمرده شده است، حتى حوادث مهم و مؤثرى، همانند قیام حضرت مهدى(عج) نیز به عنوان «اشراط الساعة» شمرده شده است.

در آغاز سوره قمر، از مساله نزدیکى قیامت و موضوع «شق القمر» سخن گفته، سپس درباره قوم «نوح» و قوم «عاد» و قوم «ثمود» و قوم «لوط» و «آل فرعون» آیاتی بیان شده و در آخرین بخش، مقایسه اى میان این اقوام و مشرکان «مکّه» و مخالفان پیامبر اسلام(ص) کرده و سوره را با شرح قسمتى از مجازات مجرمان در قیامت، و پاداش هاى عظیم پرهیزگاران، پایان مى دهد.