آنچه مسلم است اين است كه كتاب اصلى و انجيلى كه بر حضر ت مسيح(ع) نازل شد در دسترس نيست و آنچه باقى مانده است شرح‌حال‌ها و پاره‌اى تعليمات دينى است كه از سخنان پيامبران برگرفته شده و در ضمن يادكرد حوادث تاريخى ذكر شده. اساسا اناجيل چهارگانه معروف، بى‌ترديد براى ثبت تاريخ حيات عيسى مسيح(ع) و سيره اخلاقى ايشان تا هنگام عروج، نوشته شد و هيچ‌يك از گردآورندگان آن مدعى نيستند كه انجيل‌شان همان كتابى است كه خداوند بر عیسی(ع) نازل كرده است.

ماجرای «انجيل» يا «انجيل‌هاى چهارگانه» يا بيشتر ـ كه هريك منتسب به وحى آسمانى مى‌باشد و در عين حال باهم اختلاف و تناقضات فراوانى دارند ـ روشن‌تر از سرنوشت کتب عهد قديم و تورات نيست. «عهد جديد» حاوى 27 كتاب و نامه است كه اناجيل چهارگانه معروف از آن‌جمله است. اين اناجيل را كه به ترتيب، «متّى»، «مرقس»، «لوقا» و «يوحنّا» نگاشته‌اند، مدتى پس از عروج حضرت مسيح(ع) نوشته شده است. درباره هويت اين چهار تن و تاريخ نگارش اناجيل آنان و زبان آنها سخن بسيار است. انجيل ـ كه تعريب واژاگان يونانى اونگليون (زبان اصلى اناجيل) است ـ به معناى بشارت و تعليم مى‌باشد.

عهد جدید مشتمل بر کتابهایی است که تنها مسیحیان آنها را قبول دارند، اما یهودیان هیچ یک از آنها را ضمن کتابهای مقدس خود نمی پذیرند. مسیحیان، با آنکه در مورد تعداد کتابهای رسمی عهد عتیق اختلاف دارند، اما در مورد کتابهای عهد جدید اتفاق نظر پیدا کرده و عهد جدید واحدی را پذیرفته اند. نسخ خطی برخی از کتابها عهد جدید مربوط به قرن اول می باشد و رسمیت مجموعه عهد جدید در فاصله ی سالهای 150 – 200 تعیین گردیده و مسیحیان از آن زمان به آنها معتقد شده اند.

اناجیل گونه ای از ادبیات الهامی است که شامل انجیل متی، مرقس، لوقا و یوحنا است.، که در هر یک از اناجیل به زندگانی عیسی(ع)، سخنان وی و کارهایش پرداخته شده است. با آنکه هر یک از انجیها به شیوه ی خاصی نوشته شده و با سه انجیل دیگر اختلاف دارد، لکن مسیحیان در مطالب مربوط به مسیح در اناجیل هیچ گونه تناقضی را مشاهده نمی کنند و همه ی اناجیل را در درجه ی یکسانی از اهمیت قرار می دهند. از سویی انجیل نگاران نخستین علمای الهیات در جامعه مسیحیت هستند.

از مجموع مطالعه و تحقيق در تاريخ نگارش انجيل هاى چهارگانه و ساير كتب عهد جديد و تاریخ و هويّت نويسندگان آنها و مطالعه محتويّات اين كتاب‌ها و گواهى مسيحيان، برمى آيد كه اناجيل و ساير كتاب ها و رساله هاى عهد جديد توسط شاگردان مسيح يا شاگردانِ شاگردان او نوشته شده است و در مورد انجيل واقعي، آنها پاسخى قانع كننده ندارند و نمى‌توانند سرنوشت انجيل واقعى را كاملاً روشن سازند، لذا آن را كاملاً ناديده مي‌گيرند.

قرآن کریم واژه تحريف را فقط در همان معناى لغوی‌اش يعنى: «دستبرد در معناى كلمه و تفسير آن به وجه ناصحيح» كه از آن به سوء تأويل يا تفسير به رأى ياد شده است به‌كار برده است. تحريف بدين معنا، همان «تحريف معنوى» است.

«عهد جدید» کتابها و رساله های متعدّدی  دارد که «اپوکریفهای» (مکتوبات غیراصیل، مشکوک، غیر قانونی) عهد جدید نامیده می شوند. اپوکریفای عهد جدید کتاب های بسیاری را در بر می گیرد که کلیسا در قرون ابتدایی مسیحیت، تمام این کتب را غیر قانونی شناخته است. فرقه های مسیحی در اعتبار 27 کتاب عهد جدید اتفاق نظر دارند و کتاب های دیگر را غیر قانونی می دانند. برخی از کتب غیر قانونی به حواریان و رسولان منسوب است.

کتاب عهد جدید علاوه بر رساله های (نامه ها) پولس در بردارند رساله هائی با عناوین: رساله به عبرانیان، رساله یعقوب، رساله اول پطرس، رساله دوّم پطرس، رساله اوّل یوحنا، رساله دوّم یوحنا، رساله سوّم یوحنا و رساله یهودا است.

برنابا از مبشران سده ی اول میلادی و از اشخاص مورد اعتماد حواریان است. به دلیل کوشش بسیاری که در راه ترویج مسیحیت کرد، رسولان او را بَرنابا، یعنی مبلّغ توانا لقب دادند. عهد جدید برنابا را شخص صالح و مورد عنایت ویژه ی خداوند می داند. منابع مسیحی انجیل برنابا را کتابی می دانند که در زمره ی کتب غیر قانونی و ممنوع بود. امّا آنچه مسلّم است، اولا: انجیل برنابا شامل مطالبی است که با اعتقادات رسمی کلیسا ناسازگار است و لذا غیر قانونی شمرده اند. ثانیا: مخالفت هایی با اعتقادات پولس در این کتاب یافت می شود.

در آیه 45 سوره آل عمران از حضرت عیسی(ع) به عنوان «کَلِمَة» یاد شده که این تعبیر در کتب «عهد جدید» نیز دیده مى شود. علت آن یا تولد فوق العاده مسیح(ع) مى باشد که مشمول «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونَ» است. و یا به خاطر این است که قبل از تولد، خداوند بشارت او را در کلامى به مادرش داده بود. ضمن اینکه «کَلِمَه» در اصطلاح قرآن به معنى مخلوق به کار مى رود و این پاسخى به مدعیان الوهیت عیسى(ع) است.