«عين اليقين» آن است كه انسان به مرحله شهود برسد تا با ديده بصيرت باطنِ حقائق را نظاره كند. امام علي(ع) به ذعلب يمانى فرمودند: «هرگز پروردگارى را كه نديده ام عبادت نكرده‌ام. چيزى را نديدم مگر اين كه خدا را قبل و بعد و همراه او ديدم». اين مرحله که دومين درجه از درجات يقين است و انسان را از يافتن واقعيت به كمك استدلال و خبر به وسيله ديدن بي نياز مي كند، با تزكيه و تصفيه نفس حاصل مى گردد.
متکلمان معتزله و شیعه امامیه معتقدند: خداوند متعال در دنیا و آخرت به دیده سر ادراک نمى شود، ولى با قلب و دل و به چشم یقین رؤیت مى شود. این عالى ترین مراتب ایمان است که از آن به «عین الیقین» و شهود قلبى تعبیر مى شود. ولی وهابیان و حنبلیان به طور عموم، و تابعین مذهب اشعرى از حنفیه و مالکیّه و شافعیّه معتقدند که خداوند متعال در دنیا یا در آخرت دیده مى شود.
قال الصادق (عليه السلام) :
إِنَّ ضَيْفَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رَجُلٌ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ فَهُوَ ضَيْفُ اللَّهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى مَنْزِلِهِ.
مردى که حج يا عمره انجام دهد ميهمان خدا است و تا زمانى که به منزل خود بازگردد در اين ميهمانى قرار دارد
وسائل الشيعه: 14/586