Qısa cavab:
Ətraflı cavab:
“Gəncineyi-əhkam” kitabında yazılıb: “İstixarənin etibar daşıyıb-daşmamasında, həzrət Vəliyyi Əmrillahın (nəzəri) vacibdir; bu təqridə, başqasından deyil, təkcə feyz və ilham mənbəyindən yardım dilənəcək.”
(1)
Cənab Şövqi analmayıb ki, istixarə digərindən deyil, məhz feyz mənbəyindən yardım diləmək və ona diqqət etməkdir. Çox hallarda insan mühüm bir iş görmək üçün tərəddüd edir və onu bütün cəhətlərdən tədqiq etməsnə baxmayaraq o tərəddüd aradan qalxmır. Məlumatlı insanlarla məşvərət etsə də, onların düşüncələri müxtəlif olur. O, tərəddüdü davam edir. Bu vəziyyət davam edərsə, şübhəsiz ki, ağır zərərlərlə üzləşəcək. Məhz bu kimi hallarda istixarə etməyə göstəriş verilib. İnsan sadə qaydaya uyğun olaraq Quran və ya təsbeh vasitəsilə böyük Tanrıya üz tutub Onunla məsləhətləşir. Onun pak Zatından öz xeyir və məsləhəti üçün yol göstərməsini istəyir. Allah-taalanın da heç şübhəsiz ona yol göstərəcəyi, aşkar şəkildə hədislərdə ifadə olunub.
İstixarə insanı, ən pis hal olan vaxt və enerjinin tələf olmasına gətirib çıxaran tərəddüd halından xilas edir. Bundan əlavə onun vasitisə ilə hədəfi uğrunda güclü iradə və möhkəm addımlarla hərəkət edir.
İstixarə həqiqətən xeyirli işə yol açır və yol göstərir. Bu, hədislərində diqqət çəkən bir həqiqətdir. Bəzən insan bir iş üçün istixarəyə əl atır və ona uyğun olaraq o işə başlayır və zahirdə nəticə almır. Amma aylar və hətta illər sonra həmin istixarənin qəribə rəmzini başa düşür.
Hər bir halda istixarəni “gələcəkdən xəbər vermək” deyil, insanın Allahdan xeyir istəməsi kimi anlamaq lazımdır. (2)
Müsəlmanlar saf niyyətlə Allah dərgahına söykənir, tərəddüdü aradan qaldırmaq üçün Allahın kitabına müraciət edir və qane edən - tutarlı cavab alırlar.
Lakin insafla danışmaq lazımdır. Çünki sualın mövzusu "Əqdəs" kitabında istixarə açmaq haqqında idi. Cənab Şövqi də şübhəsiz ki, "Əqdəs" kitabı ilə istixarənin mümkün olmadığını bilirdi. O cəhətdən yazır:
"Diqqətinizi Allaha tərəf yönəltməlisiniz. " (3)
(1)
Cənab Şövqi analmayıb ki, istixarə digərindən deyil, məhz feyz mənbəyindən yardım diləmək və ona diqqət etməkdir. Çox hallarda insan mühüm bir iş görmək üçün tərəddüd edir və onu bütün cəhətlərdən tədqiq etməsnə baxmayaraq o tərəddüd aradan qalxmır. Məlumatlı insanlarla məşvərət etsə də, onların düşüncələri müxtəlif olur. O, tərəddüdü davam edir. Bu vəziyyət davam edərsə, şübhəsiz ki, ağır zərərlərlə üzləşəcək. Məhz bu kimi hallarda istixarə etməyə göstəriş verilib. İnsan sadə qaydaya uyğun olaraq Quran və ya təsbeh vasitəsilə böyük Tanrıya üz tutub Onunla məsləhətləşir. Onun pak Zatından öz xeyir və məsləhəti üçün yol göstərməsini istəyir. Allah-taalanın da heç şübhəsiz ona yol göstərəcəyi, aşkar şəkildə hədislərdə ifadə olunub.
İstixarə insanı, ən pis hal olan vaxt və enerjinin tələf olmasına gətirib çıxaran tərəddüd halından xilas edir. Bundan əlavə onun vasitisə ilə hədəfi uğrunda güclü iradə və möhkəm addımlarla hərəkət edir.
İstixarə həqiqətən xeyirli işə yol açır və yol göstərir. Bu, hədislərində diqqət çəkən bir həqiqətdir. Bəzən insan bir iş üçün istixarəyə əl atır və ona uyğun olaraq o işə başlayır və zahirdə nəticə almır. Amma aylar və hətta illər sonra həmin istixarənin qəribə rəmzini başa düşür.
Hər bir halda istixarəni “gələcəkdən xəbər vermək” deyil, insanın Allahdan xeyir istəməsi kimi anlamaq lazımdır. (2)
Müsəlmanlar saf niyyətlə Allah dərgahına söykənir, tərəddüdü aradan qaldırmaq üçün Allahın kitabına müraciət edir və qane edən - tutarlı cavab alırlar.
Lakin insafla danışmaq lazımdır. Çünki sualın mövzusu "Əqdəs" kitabında istixarə açmaq haqqında idi. Cənab Şövqi də şübhəsiz ki, "Əqdəs" kitabı ilə istixarənin mümkün olmadığını bilirdi. O cəhətdən yazır:
"Diqqətinizi Allaha tərəf yönəltməlisiniz. " (3)
Şərh qeydə alınmayıb