پاسخ اجمالی:
زمین هاى خشکیده و خاموش و بى روح که گاهى خشکسالى آنها را چنان از کار انداخته که انسان هرگز باور نمى کند در گذشته در آغوشش گیاهى پرورش یافته، و یا در آینده موجود زنده اى در دامانش تولد خواهد یافت. اما چند باران پى در پى و به دنبال آن تابش اشعه حیات بخش آفتاب، آن را به حرکت در مى آورد، گوئى خفته اى است که بیدار مى شود و یا صحیحتر، مرده اى است که با دم مسیحائى باران به حیات باز مى گردد. و این یکى از شاهکارهاى آفرینش است. هم نشانه اى است از قدرت و عظمت آفریدگار، و هم دلیلى بر امکان معاد.
پاسخ تفصیلی:
با اندکى تأمل در آیه 65 سوره «نحل»، پاسخ این سؤال روشن مى شود، نخست خداوند مى فرماید: (خداوند از آسمان آبى فرستاد و زمین را بعد از آن که مرده بود به وسیله آن حیات بخشید)؛ «وَ اللهُ أنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأحْیا بِهِ الأرضَ بَعْدَ مَوتِها».
(در این امر نشانه روشنى است از عظمت خدا، براى آنها که گوش شنوا دارند)؛ «إنَّ فِی ذلِکَ لاَیَةً لِقَوم یَسْمَعُون».
مسأله حیات و زندگى زمین به وسیله نزول آب باران از آسمان، در آیات متعددى از قرآن بیان شده است، زمین هاى خشکیده و خاموش و بى روح که گاهى خشکسالى آنها را چنان از کار انداخته که انسان هرگز باور نمى کند در گذشته در آغوشش گیاهى پرورش یافته، و یا در آینده موجود زنده اى در دامانش تولد خواهد یافت.
اما چند باران پى در پى و به دنبال آن تابش اشعه حیات بخش آفتاب، آن را به حرکت در مى آورد، گوئى خفته اى است که بیدار مى شود و یا صحیحتر، مرده اى است که با دم مسیحائى باران به حیات باز مى گردد. انواع گلها و گیاه ها در آن آشکار مى شود و به دنبال آن حشرات و پرندگان و انواع حیوانات از هر طرف به سوى آن مى آیند و زمزمه حیات و زندگى سر مى دهند.
خلاصه، در آن سرزمین که سابقاً مرده و خاموش بود چنان غلغله اى برپا مى شود که آدمى را مبهوت مى کند، و این راستى یکى از شاهکارهاى آفرینش است. هم نشانه اى است از قدرت و عظمت آفریدگار، و هم دلیلى است به امکان معاد که چگونه مردگان بار دیگر لباس حیات در تن مى کنند، و هم نعمت بزرگى است از نعمت هاى خداوند، مخصوصاً نعمتى مانند باران که بندگان، کمترین زحمتى براى ایجاد آن متحمل نمى شوند. (1)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.