آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این تعبیر به هر گونه مخفى کارى ظاهرى و باطنى دشمنان پیامبر(ص) اشاره دارد، که با وجود در دل داشتن کینه و عداوتش، در ظاهر با زبان شیرین اظهار دوستى مى کردند. اما به هنگام گفتگو با یکدیگر، سرها را به هم نزدیک می کردند تا بدگوئى ها و توطئه ها را به صورت مرموزى به یکدیگر برسانند.

«یَثْنُون» از ماده «ثنى» - بر وزن سنگ-، در اصل به معنى نزدیک ساختن قسمت هاى مختلف چیزى به یکدیگر است، مثلاً در مورد تا کردن لباس و پارچه گفته مى شود: «ثَنى ثَوْبَه» و این که به دو نفر «إِثْنان» گفته مى شود، به خاطر آن است که یکى را در کنار دیگر قرار مى دهیم، و اگر به مداحى کردن «ثناخوانى» گفته مى شود، به خاطر آن است که صفات برجسته طرف را یکى پس از دیگرى مى شمرند. این ماده، به معنى خم شدن، نیز آمده است؛ چرا که انسان با این کار قسمت هائى از بدن خود را به یکدیگر نزدیک مى سازد. و نیز، به معنى در دل گرفتن کینه و عداوت آمده است؛ چرا که با این کار، انسان عداوت شخص یا چیزى را به دل نزدیک مى سازد. این تعبیر در ادبیات عرب دیده مى شود که: «إِثْنَوْنِى صَدْرُهُ عَلَى الْبَغْضاء»؛ (او کینه مرا به دل گرفت).(1) با توجه به آنچه ذکر شد، چنین به نظر مى رسد: تعبیر فوق، ممکن است اشاره به هر گونه «مخفى کارى» ظاهرى و باطنى دشمنان پیامبر(صلى الله علیه وآله) باشد، که از یکسو با در دل داشتن کینه و عداوتش در ظاهر با زبان شیرین اظهار دوستى مى کردند. و از سوى دیگر، به هنگام گفتگو با یکدیگر، سرها را به هم نزدیک و سینه ها را به عقب داده، و حتى لباس ها را به سر مى کشیدند، که بدگوئى ها و توطئه ها را به صورت مرموزى به یکدیگر برسانند، تا کسى از راز آنها آگاه نشود.(2)