آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

برسى حلّى، از عرفا و فقهاى اماميّه، آگاه به فنّ حديث، پيشتاز در ادبيات و برخوردارِ از قريحه زيباى شعر بود. حقّ آن است که او سخن غلوّ آميز درباره اهل بيت(ع) نگفته و کتاب هاى او سرشار از تحقيق و دقّت نظر است، از جمله آثار او: مشارق أنوار اليقين في حقائق اسرار اميرالمؤمنين(ع)، رسالة في الصلوات على النبىّ و آله المعصومين(ع)، الدرّ الثمين، في خمسمأة آية نزلت في مولانا أميرالمؤمنين(ع) و... می باشد.

وى حافظ شیخ رضى الدین رجب بن محمّد بن رجب برسى حلّى است . او از عرفا و علما و فقهاى امامیّه، بهره مند از فضل و دانش، آگاه به فنّ حدیث، پیشتاز در ادبیات، برخوردارِ از قریحه زیباى شعر بود، و از این رو کتاب هاى او سرشار از تحقیق و ریز بینى و دقّت نظر است، و در عرفان و علم حروف روش خاصّى دارد، همچنان که در دوستى اهل بیت(علیهم السلام) نظریّات ویژه اى دارد که گروهى آن را نمى پسندند و به همین علّت به وى نسبت غلوّ داده اند، ولى حقّ آن است که او سخن غلوّ آمیز درباره اهل بیت(علیهم السلام)نگفته است و هر چه گفته پایین تر از حدّ غلوّ و غیر از درجه نبوّت است .
از آثار با ارزش وى مى توان به نمونه هاى زیر اشاره نمود:
1 ـ مشارق أنوار الیقین فی حقائق اسرار امیرالمؤمنین(علیه السلام) .
2 ـ رسالة فی الصلوات على النبىّ و آله المعصومین(علیهم السلام) .
3 ـ الدرّ الثمین، فی خمسمأة آیة نزلت فی مولانا أمیرالمؤمنین(علیه السلام) باتّفاق أکثر المفسّرین من أهل الدین; مولى محمّد تقى زنجانى در کتاب «طریق النجاة» خود از آن کتاب نام مى برد.
4 ـ لوامع أنوار التمجید و جوامع أسرار التوحید فی اُصول العقائد .
حافظ بُرسى شعرى زیبا ، خیره کننده و جذّاب دارد که بیشتر آنها بلکه همه آنها در مدح پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و اهل بیت طاهرین او ـ صلوات الله علیهم ـ است. و تخلّص او در شعر، «حافظ» است. شرح حال وى در این کتاب ها به چشم مى خورد: «أمل الآمل»؛ «ریاض العلماء»؛ «ریاض الجنّة»؛ «روضات الجنّات»؛ «تتمیم الأمل» سیّد بن ابى شبانه؛ «ألکُنى و الألقاب»؛ «أعیان الشیعة»؛ «الطلیعة»؛ و «البابلیّات»(1) .
از تاریخِ ولادت و وفات شاعر، اطلاع دقیقى در دست نیست به جز تاریخى که در برخى از آثارش بیان کرده، و گفته است: «میان ولادت حضرت مهدى(علیه السلام) و نگارش این کتاب 518 سال فاصله است» .
و این ، بنابر روایتى که تاریخ تولّد حضرت را سال (255) ذکر مى کند، مطابق با سال (773 ) مى باشد. و در برخى از کتاب هایش تاریخ (813) را ثبت کرده که شاید وفاتش نزدیک به آن بوده باشد؛ والله العالم .(2)