آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این سخن باطل است زیرا: اوّلا: شخص پیامبر(ص)، امام على(ع) را وصىّ براى بعد از خودش قرار داد. ثانیاً: در احراز مقام خلافت الهى، بلوغ شرط نیست؛ حضرت یحیى(ع) و حضرت عیسى(ع) نمونه های آنند. ثالثاً: این اشکال در حقیقت اجتهاد در مقابل نصّ و اعتراض به رسول خدا(ص) است.

برخى مى گویند: از آنجا که حضرت على(علیه السلام) در آن سن بالغ نبوده و خلافت براى بالغ است، لذا استخلاف او ارزشى ندارد.
در پاسخ مى گوییم این سخن باطل است زیرا:
اوّلا: وقتى شخص پیامبر(صلى الله علیه وآله) امام على(علیه السلام) را وصىّ براى بعد از خودش قرار داد تا جانشین او در تمام شؤوناتش گردد دیگر جاى چه اعتراضى است؟
ثانیاً: هیچ کس در احراز مقام خلافت الهى، بلوغ را شرط نکرده است؛ زیرا خداوند متعال در مورد حضرت یحیى(علیه السلام) فرمود: «وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً»(1)؛ (ما به او در سنین کودکى حکم (نبوّت) دادیم) و نیز حضرت عیسى(علیه السلام) در گهواره فرمود: «إِنِّی عَبْدُ اللهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنِی مبارکاً...»(2)؛ (همانا من بنده خدایم که به من کتاب عطا فرموده و مرا پیام آور و مبارک قرار داد).
از اینجا استفاده مى شود که در رسیدن شخص به کمالات و مقامات، هرگز بلوغ یا شرط سنّى خاصّى معتبر نیست.
ثالثاً: این اشکال در حقیقت اجتهاد در مقابل نصّ و یا به تعبیر دیگر اعتراض به رسول خدا(صلى الله علیه وآله) است؛ زیرا پیامبر فرمود: تو برادر و وصى و جانشین من هستى. دیگر بعد از این نصّ جاى اعتراض نیست. از همین نصّ استفاده مى شود که بلوغ در خلافت شرط نمى باشد [خصوصا در مورد شخصي كه به امر رسول خدا(صلي الله عليه و آله) مسئول بر پايي آن مهماني بسيار مهم و حساس شده و به خوبي از عهده آن برآمده و تنها يار و ياور پيامبر(صلي الله عليه و آله) در تمام عمر با بركت ايشان بوده است. آيا معقول است كه پيامبر(صلي الله عليه و آله) اداره اولين و مهمترين جلسه دعوت به اسلام را به شخصي كه به گفته برخي كوته فكر، كم سن و سال است و توانايي لازم براي اداره امور را ندارد، بسپارد!؟ حاشا و كلا].(3)