در سوره های متعددی از قرآن به معنای اصطلاحی بداء اشاره شده است؛ در بعضی از این آیات به این معنی تصریح شده است و در برخی نیز مفهوم بداء مورد تایید قرار گرفته است. بنابراین بداء، یعنی تغییر و تبدیل آنچه که قبلا قلم قضاء آن را رقم زده است، مانعی ندارد و یک مسئله قرآنی است و خدا چنین قدرتی را دارد و دست خدا بسته نیست.
«بِداء» آن است كه خبر وقوع حادثه اى که در لوح «محو و اثبات» ثبت شده، توسط يكى از فرشتگانِ مطّلع، به پيغمبرى داده مي شود و آن پيامبر نيز امّت خود را با خبر مي كند در حالى كه بعداً آن حادثه واقع نمى شود؛ و علت این تغییر و تحول، قابل تغيير بودن حوادث پيش بينى شده در لوح محو و اثبات است و از اين تغيير نیز هيچ كس جز خدا خبر ندارد.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ دَمِعَتْ عَيْنُهُ فينَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِکَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِکَ لَنا اَوْلاَِحَدٍ مِنْ شيعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالى بِها فِى الْجَنَّةِ حُقُباً.
امالى شيخ مفيد، ص 175