به سر و سینه زدن در عزا و مصیبت بزرگانى همچون امام حسین(ع) امرى عادى و طبیعى است. همان گونه که متعارف است مردم در مرگ عزیزترین عزیزان خویش به سر و سینه مى زنند. هر چند لازم است از کارهاى موهن و نادرست پرهیز شود. در روایات عبارت «لطم» آمده است که شامل سینه زدن هم می شود.
به سر و سینه زدن در عزا و مصیبت بزرگانى همچون امام حسین(ع)، امرى عادى و طبیعى است. درباره کاروان اسرای کربلا نیز آمده که به هنگام بازگشت از شام به مدینه، در کربلا عزاداری کردند و به سر و صورت زدند.
قالَ الرّضا عليه السّلام :
يا دِعْبِلُ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنى شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا يّامَ اَيّامُ حُزْنٍ کانتْ عَلَينا اَهْلِ الْبَيْتِ عليهم السّلام .
اى دعبل ! دوست دارم که برايم شعرى بسرايى و بخوانى ، چرا که اين روزها (ايام عاشورا) روز اندوه و غمى است که بر ما خاندان رفته است .
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 567