بنابر ظاهر آیات قرآن، ذبیح «اسماعیل(ع)» بوده نه «اسحاق(ع)». زیرا خداوند بشارت به تولّد و نبوت اسحاق(ع) را بعد از ماجرای امتحان ذبح آورده و بشارت به نبوت، یعنی او زنده مى ماند و این با مسأله ذبح در کودکى نمی سازد. ضمن اینکه ابراهیم(ع) مطمئن بود، اسحاق(ع) مى ماند و فرزندى چون یعقوب(ع) از او به وجود مى آید، بنابراین نوبتى براى ذبح باقى نخواهد ماند. از اینها گذشته، این مسلّم است که اسماعیل(ع) را با مادرش به «مکّه» آورده شد و در آنجا رها شد و لذا ذبیح نیز اسماعیل(ع) بوده است.