واژه «وَدُوْد» در اصل به معنى محبت داشتن نسبت به چيزى و آرزوى وجود آن است. «ودود» در مورد خدا به معنى كسى است كه بندگان را دوست دارد و اعمال آنها را مى پذيرد يا به معنى كسى است كه دوستى بنده اش را در دل ديگران مى اندازد. مفهوم محبت در خدا و انسان ها متفاوت است؛ در انسان يك نوع توجّه قلبى است، در حالى که محبّت در مورد خدا به معنى انجام كارهايى است كه مايه سعادت بندگان می باشد و نشانه لطف اوست. توجّه به اين وصف خدا اثر تربيتى فوق العاده اى دارد و آن اين است كه سبب پيدايش محبت بندگان نسبت به او مى شود.