دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) مى خواستند نام «على» از اذهان مردم فراموش شود، ولى فرزندان على(ع) سعى داشتند این نام هر چه پررنگ تر در سینه ها نقش بندد، به همین دلیل امام حسین(ع) نام «على» را براى همه فرزندانش برگزیده بود، تا خارى در چشم دشمنان باشد.
به گفته برخى از مورّخان، مردم عرب، پیش از ولادت فرزندان حضرت زهرا(س) با نام حسن و حسین آشنا نبودند و این دو نام از نام های بهشتی هستند که از جانب خداوند بر پیامبر(ص) وحى شد تا آن دو بزرگوار را به آن نام نهد.
قال على بن الحسين السجّاد عليه السّلام :
اَيُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَيْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّى يَسيلَ عَلى خَدَّيْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فىِ الْجَنَّةِ غُرَفاً.
هر مؤ منى که چشمانش براى کشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.
ينابيع الموده ، ص 429