اهل سنت به امام به عنوان رئیس یک دولت نگاه مى کنند که مردم یا نمایندگان مردم او را انتخاب مى کنند؛ یا با کودتاى نظامى و امثال آن بر سر کار مى آید. اما از نگاه شیعه امامت استمرار وظایف رسالت است و از اصول دین است و عدالت، عصمت، رهبری حکیمانه و... از شئون آن است.

«ابوعبّاس احمد بن ابراهیم ضبّى»، شخصیتى بى نظیر بود؛ و وزیرى بود که لقب رئیس را به همراه داشت و از کسانى است که زمام سیاست و ادبیّات را بعد از «صاحب بن عبّاد» به دست گرفت ، و از ندیمان و نزدیکان وى بود ، تا جایى که به بلنداى فضل و ادب رسید و مورد توجه دیگران قرار گرفت و پیوسته چنین بود تا اینکه «صاحب بن عُبّاد» در سال 385 وفات کرد و «فخر الدوله بویهى» او را بر مسند وزارت نشاند .