در الغدیر زیاراتی ازعلماى عامه نقل شده که در آن مسئله طلب شفاعت، فراوان دیده مى شود، مثلا «السّلام عليكَ يا شفيع الامّة... و أنت الشافع المشفَّع الموعود بالشفاعة العظمى و المقام المحمود و الوسيلة... فاشفع لنا إلى ربِّك...الشفاعة الشفاعة یا رسول الله...» در همه این زیارات توسل، دعا، طلب شفاعت و خواندن آیه «و لو انهم اذ ظلموا...» به فراوانى وجود دارد.
مالک در مسجد النبى با حضور جمعیت به منصور دوانیقى گفت: حرمت پیامبر(ص) در حال ممات مانند حرمت او در حال حیات است . پیامبر(ص) وسیله تو در روز قیامت است، رو به قبر بایست و از پیامبر(ص) طلب شفاعت کن تا نزد خدا برایت شفاعت کند.
اوّلاً: بر فرض که این کار لغو باشد، شرک نیست و بین لغویّت و شرک فرق بسیار است. ثانیاً: لغو هم نیست، زیرا ما شفاعت را از بیگانه نخواسته ایم بلکه از کسى خواسته ایم که خداوند به او اذن شفاعت داده است.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.
هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554