خداوند در سوره «فتح» مسلمانان را به ياد ماجراى حديبيّه مى‏ اندازد كه كفّار با ديدن آن همه آيات و نشانه ‏هاى حقّانيّت پيامبر اكرم(ص) به خاطر تعصّب‏ هاى جاهلى ايمان نياوردند و اين رذيله اخلاقى آنها را از سعادت بزرگ باز داشت. آنها در واقع به قدری در حجاب تاریک جهل و تعصب گرفتار بودند که پیامبر(ص) را متهم به سحر و جنون می کردند در حالی که سحر احتیاج به آگاهی قابل ملاحظه ای نسبت به بخشی از علوم و دانش ها دارد و این با جنون سازگار نیست. در واقع می توان گفت این سخنان ضد و نقیض از جهل و تعصب آن ها نشأت می گرفت.