امام علی(ع) در برابر مردى كه دنيا را نكوهش كرده بود، فرمودند: «اى كسى كه نكوهش دنيا مى كنى تو خودت تن به غرور دنيا داده اى و به باطل هاى آن فريفته شده اى، عيب از توست نه از دنيا، آيا محلى كه پدرانت به خاك افتادند و پوسيدند تو را فريب داده يا خوابگاه مادرانت در زير خاك؟ چقدر با دست خود به معالجه بيماران پرداختى و چقدر از طبيبان، راه درمان آنها را مى خواستى، و كمك هايت نتيجه اى نداد». در واقع امام در این گفتار شفاف، صحنه های عبرت انگیز و بی اعتباری و بی وفایی دنیا را ترسیم کرده است.

نشانه هاى «غفلت» چند چيز است: 1. همنشينى با فاسدان و مفسدان و دورى از مجالس عبادت. 2. بى اعتنايى به عوامل هشدار دهنده و بيدار كننده. 3. انسان عمر خود را در امورى صرف كند كه براى آخرت او هيچ سودى ندارد؛ يا در امورى صرف كند كه نه سودى در دنيا دارد و نه در آخرت. امام علي(ع) فرمودند: «براى غفلت انسان، همين بس كه عمر خود را در چيزى كه مايه نجات او نيست، ضايع كند».

على رغم ویرانى قبرستان بقیع و قبور شهداى احد و غیر آنها، گنبد و بارگاه ملکوتى پیامبر(ص) برپاست و مسلمانان از همه جاى دنیا به زیارت آن حضرت مى شتابند و این وضع سؤال مهمّى در اذهان همه زائران ترسیم مى کند که اگر این ها نشانه بت پرستى و شرک است، چرا این «نشانه بزرگ!» را در کنار این مسجد باشکوه و با عظمت نگه داشته اید و اگر نیست چرا بقیّه را از میان برداشتید؟

عوامل بیداری انسان از غفلت عبارت است از: 1- حوادث دردناك زندگى مانند زلزله، سيل، طوفان و ... . 2- مطالعه تاريخ گذشتگان؛ پیامبر(ص) می فرماید: «غافل ترين مردم كسى است كه از دگرگونى و تحول دنيا از حالى به حالى پند نگيرد». 3- تفكر درباره مرگ و دیدن قبرستانها.