بُعد اجرایی و عملی نبوت که نیازمند تحمل و صبر در برابر مشقات فراوانی مانند تماس با تمامی مشکلات و اقشار گوناگون مردم و رهبری جنگ و مواجهه با چالش های رهبری جامعه است، با طبیعت آفرینش مردان که در ابعاد جسمی و روحی قوی ترند مناسبت تر است و برای همین انبیاء از میان مردان انتخاب شده اند و معاف بودن زنان از تکلیف سنگین و پرمشقت رسالت، نه تنها امری تبعیض آمیز نیست بلکه عین عدالت الهی است. ضمن اینکه این معافیّت بدان معنا نیست که زنان از درجات معنوی و مراتب کمال محروم اند و در قرآن نیز از زنانی مانند حضرت مریم نام برده شده که معصوم و تطهیرشده و مطیع خدا و هم صحبت فرشتگان و الگوی تمامی زنان و مردان بوده است.

اولا: وعده های قرآن متناسب با مراتب مختلف کمالات انسانی و مناسب با گرایشات نوع بشر است؛ لذا چنین وعده هایی دور از شأن انسان نیست. ثانیا: «حورالعین» اختصاص به مردان ندارد. ثالثا: در بهشت بهترین و زیباترین مردان مؤمن لیاقت زندگی با زنان مؤمنه را خواهند داشت، مردانی که قطعا از حورالعین هایی که برای زنان بخواهد فرض شود زیباترند. رابعا: از آنجا که زنان شرم و حیای زیادی دارند به همین علت خداوند آنها را با چیزی که از آن شرم دارند به بهشت تشویق نمی کند.