فقهاى اهل تسنّن غالباً ـ جز عدّه کمى ـ انجام نماز را در پنج وقت واجب مى شمرند و تنها، در سفر یا در مواقع بارانى جمع میان دو نماز را جایز می دانند. در حالی که در منابع معروف، مانند؛ صحیح مسلم، بخارى، و... حدود سى روایت درباره جمع میان نماز ظهر و عصر یا مغرب و عشا بدون سفر، باران و یا خوف و ضرر نقل شده است. این روایات عمدتاً به پنج راوى معروف بر مى گردد: ابن عبّاس، جابر بن عبدالله انصارى، ابوایّوب انصارى، عبدالله بن عمر، ابوهریره.