سوره از «سور بلد»؛ (ديوار بلند و گرداگرد شهر) گرفته شده است؛ زيرا هر سوره آياتى را در بر گرفته و به آن احاطه دارد؛ مانند حصار (سور) شهر كه خانه هايى را در بر گرفته است. برخى آن را به معناى بلنداى شرف و منزلتِ رفيع گرفته اند. همچنین آيه، به معناى علامت است؛ زيرا هر آيه از قرآن نشانه اى بر درستى سخن حقّ تعالى است يا آنكه هر آيه مشتمل بر حكمى از احكام شرع يا حكمت و پندى است كه بر آنها دلالت دارد.

روش عرف و عقلا در مسائل تاريخى قبول هر خبرى است كه در كتب تاريخى معتبر يا مشهور نقل شده باشد؛ ولى علماى اسلام اخبار و روايات مربوط به احكام شرع و معارف دينى را پس از بررسي سند آنها، عدالت و وثاقت راويان و اطمينان پيدا كردن به وثوق آنها مي پذيرند. البته به خاطر وجود «اخبار من بلغ»، سند ادعيه مستحب مانند «دعاي شريف ندبه» نيازي به بررسي ندارد.