«سَحاب» از مادّه «سَحْب» (بر وزن محو) در اصل به معنى كشيدن است؛ و از آنجا كه ابرها به وسيله بادها كشيده مى شوند، و يا ابرها آب ها را به هر سو مى كشند؛ از این رو به آنها «سحاب» گفته می شود. همچنین گاه از باب تشبیه در معنى سايه و ظلمت به كار مى رود. جالب اينكه در بعضى از آيات به «سقناه» از مادّه «سوق» به معنى راندن، تعبیر شده است. زیرا خداوند بوسیله جریان هوا آن را به جاهای مختلف مى ‌راند.