«دابَّة» از مادّه «دبيب» به معنى راه رفتن آهسته و ملايم است ولى معمولا به همه جنبندگان اطلاق مى ‌شود. اين واژه بر مذكّر و مؤنّث و موجوداتى كه روى زمين راه مى روند و حتّى پرندگان آسمان اطلاق مى گردد و جمع آن، «دوابّ» است به معنى جنبندگان. اين واژه حتى انسان را نيز شامل مى ‌شود و موارد استعمال آن در قرآن مجيد شاهد اين مدعّاست.