آنچه از مطالعه دقيق در ريشه لغت فارقلیط بر مى آيد اين است كه «فارقليط» در اصل كلمه يونانى است، ريشه آن «پريقليتوس» به معناى «بسيار ستوده» می باشد كه مطابق با نام «احمد» است و با آيه 6 سوره صف کاملا منطبق است كه مى فرمايد: «من بشارت به رسولى مى دهم كه بعد از من مى آيد و نامش احمد است»، لکن بسيارى از مسيحيان آن را با «پراقليتوس» به معناى «تسلّى دهنده» يا «روح القدس» اشتباه كرده اند.

در كتاب هاى امروز يهود و نصارى نشانه هاى پيامبراسلام(ص) را مى يابيم، ولى به يقين قبل از ظهورش، مسائل بيشترى وجود داشته كه بر اثر تعصبات كور يا تضاد با منافع سران آنها حذف شده است. در سه مورد از انجيل يوحنا روى واژه «فارقليط» يا «فارقليطا» تكيه شده كه به «تسلّى دهنده» ترجمه شده است، اصل اين كلمه در يونانى «پِرِكْليت» بوده كه معناى آن احمد و پسنديده است. به هر حال در خود انجيل جمله هايى وجود دارد كه نشان مى دهد اين كلمه، سخن از پيامبرى مى گويد كه ظاهر مى شود و آيينش جاويدان است.

بشارت به آمدن پیامبراسلام(ص) همانگونه که قرآن فرموده، در اناجیل وجود دارد، به دلیل این که: 1ـ سران سیاسى و روحانى جهان مسیحیّت در روزهاى بعثت پیامبر اسلام(ص) همگى در انتظار پیامبر موعود انجیل بودند. 2- از برخى از تواریخ مسیحى استفاده مى شود که پیش از اسلام در میان علما و مفسّرین انجیل مسلّم بود که «فارقلیط» همان پیامبر موعود است. 3- امتیازاتى که حضرت مسیح براى «فارقلیط» قائل شده و شرایط و نتایجى که براى آمدن او شمرده است، این مطلب را قطعى مى سازد که منظور جز پیامبر موعود نخواهد بود.

انجیل یوحنا در سه جا، بشارت به آمدن «فارقلیط» (تسلّى دهنده) داده است. در متن سریانى اناجیل که از اصل یونانى گرفته شده، به جاى تسلّى دهنده، لفظ «پارقلیطا» و در متن یونانى، لفظ«پیرکلتوس» آمده، که به معنى«شخص مورد ستایش» است - معادل محمّد و احمد- . ولى ارباب کلیسا این ترجمه را به ضرر تشکیلات خود دیدند و «پیرکلتوس» را «پاراکلتوس» نوشتند که به معنى«تسلّى دهنده» است و با این تحریف، این سند زنده را دگرگون ساختند.