در این سوره نام شانزده پیامبر، بعضى با ذکر فرازهائى از حالاتشان، مانند: موسى، هارون، ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، نوح، داود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذا الکفل، ذا النون(یونس)، زکریا و یحیى(ع)، و بعضى تنها به صورت اشاره، آمده است مانند: پیامبر اسلام(ص) و حضرت مسیح(ع). همچنین مباحث دیگری درباره معاد، وحدت خالق، پیروزی حق بر باطل و هشدار به انسان های جاهل آمده است.
حضرت ادریس(ع) جد پدر نوح است. نام او دو بار در قرآن آمده و در تورات «اخنوخ» و در عربی «ادریس» است. برخی ریشه آن را از ماده درس دانسته اند؛ چراکه او اول کسی بود که با قلم خط نوشت. او علاوه بر مقام نبوت، به علم نجوم و حساب وهیئت هم احاطه داشت و اول کسی بود که طرز دوختن لباس را به انسانها آموخت.
اخبار و روایات متعدد، این مطلب را تأیید مى کند که پیامبران الهى 124 هزار نفر بودند، البته عدد پیامبرانى که نام آنها صریحاً در قرآن آمده است فقط 26 نفر است. ولى پیامبران دیگرى نیز هستند که در قرآن اشاراتى به آنها شده، بى آن که صریحاً نام آنها بیان شود، مانند: اشموئیل، ارمیا و...
قرآن جمعی از پیامبران را به عنوان صدیق توصیف می کند همانند حضرت ابراهیم(ع)، و ... .هم چنین برخی از آیات قرآن صدیقین را همردیف پیامبران دانسته و می فرماید: «کسى که خدا و پیامبر را اطاعت کند [در قیامت] همنشین کسانى خواهد بود که خدا نعمتش را بر آنها تمام کرده، یعنى پیامبران، صدیقین، شهداء و صالحان، و آنها رفیق هاى خوبى هستند». از سویی «صدّیق» صیغه مبالغه و از ماده صدق است و به کسى گفته مى شود که صدق و راستى وجودش را احاطه کرده، و صداقت در فکر، گفتار و کردار در تمام زندگى او منعکس است.
قال الصادق (عليه السلام)
من لم يأت قبر الحسين (عليه السلام) و هو يزعم انه لنا شيعة حتى يموت فليس هو لنا شيعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة
کسى که به زيارت قبر امام حسين نرود و خيال کند که شيعه ما است و با اين حال و خيال بميرد او شيعه ما نيست واگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.
کامل الزيارات، ص 193