گرايش بعضى از اشاعره به نفى عدالت ممكن است از اينجا ناشى شده باشد كه چگونه ممکن است انسانى كه فى المثل پنجاه سال گناه كرده و كافر و مشرك بوده بايد تا ابد در آتش غضب الهى بسوزد؟ و چون پاسخى براى اين سوال نداشتند اصل مسأله عدالت را انكار كرده اند! در واقع آنان مسأله مجازات الهى را با مسأله مجازات هاى قراردادى اشتباه گرفته اند. در مسأله خلود باید گفت: اعمال انسان در اين عالم نابود نمى شود؛ و آثار عمل در تمام عوالم با انسان همراه است؛ درست مثل كسى كه در مشروب خوارى افراط مى كند، در مدت كوتاهى گرفتار زخم معده و ناراحتى قلب و اعصاب مى شود و گاه اين بيمارى ها در تمام طول عمر با او است و او را آزار مى دهد.