در فضیلت تلاوت این سوره آمده است: هر کس این سوره را در نمازهاى فریضه و نافله اش بخواند، خداوند نماز و روزه او را قبول مى کند و او را در برابر کارهائى که در زندگى دنیا از او سرزده است، مورد محاسبه قرار نمى دهد.
در این سوره، صفات و اعمال منکران قیامت در پنج مرحله بیان شده، که آنها به خاطر تکذیب این روز بزرگ، چگونه از«انفاق» در راه خدا و کمک به «یتیمان» و«مسکینان» سر باز مى زنند و چگونه در مورد «نماز» مسامحه کار و ریاکارند و از کمک به «نیازمندان» روى می گردانند.
این آیات درباره ابوسفیان نازل شده که هر روز دو شتر بزرگ نحر مى کرد و خود و اطرافیانش از آن استفاده مى نمودند، اما یتیمى که از او تقاضاى کمک کرد را با عصا دور کرد.
منظور از آن اشیاء جزئى است که مردم مخصوصاً همسایه ها از یکدیگر به عنوان عاریه یا تملک مى گیرند، مانند مقدارى نمک، آب، آتش ،ظروف و مانند اینها؛ یا منظور از ماعُون زکات است، چراکه زکات نسبت به اصل مال غالباً بسیار کم است و در احادیث به این مطلب اشاره شده.
قالَ الباقر عليه السّلام :
بَلا فى اِثْنَيْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَيْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ: هذا مَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقى رِحالِهِمْ وَهيهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ، طوبى لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْکِ تُهْراقُ دِماءُ الاحِبَّةِ.
بحارالانوار، ج 44، ص 258