«مرج البحرين» در سوره الرحمن از دو جنبه مادی و معنوی قابل تفسیر است. بر طبق تفسیر مادی منظور درياى آب شيرين و شور است كه در مناطق مختلف كنار هم هستند بدون آنكه با هم مخلوط گردند و يا جريان «گلف استريم» و رودهاى عظيم دريايى می باشد و بر طبق تفسیر معنوی مأخوذ از روايات، مراد از اين دو دريا، امام على(ع) و حضرت فاطمه(س) هستند که محبت و احترام آنها به یکدیگر مانع هرگونه تعدی به طرف مقابل مي شود و مراد از لؤلؤ و مرجانی که از آنها بدست می آید امام حسن(ع) و امام حسين(ع) می باشند.

 آيات 68 و 69 سوره واقعه، وجدان انسانها را درمورد «آب» این مايه حيات، مخاطب قرار داده و در برابر يک سلسله سؤالها قرار می دهد و آنها را وادار به اقرار و تفکر مى کند و می پرسد چه کسی ذرات آب را از ميان درياهاي شور و تلخ، با فرايندي شگفت آور شيرين کرده و در سرزمين هاي خشک مي بارد و مايه حيات و آباداني مي گردد که حتی با صنعتي شدن دنیا نيز نه تنها کم بها نشده بلکه ارزش مضاعف يافته است.