لذات 3 مطلب

اثبات «معاد جسمانی» با دلیل عقلی

آیا معاد جسمانی را می توان با «دلیل عقلی» اثبات کرد؟

بعضى معتقدند دليل عقلي بر معاد جسماني نداريم، همان گونه كه دليلى هم بر نفى آن نيست. اين در حالى است كه بعضى معاد جسمانى را مطابق دليل عقل مى دانند و مى گويند روح انسان همراه بدن پرورش مى يابد، مدارج كمال را مى پيمايد و با آن شكل مى گيرد. به همين دليل رابطه تنگاتنگى ميان «روح» و «بدن» وجود دارد و حالات هر يك در ديگرى منعكس مى شود، ناراحتى هاى جسمى در روح اثر مى گذارد و ناراحتى هاى روحى در جسم و آرامش هر يك در ديگرى نيز كاملا مؤثر است. لذا روح و جسم دو يار ديرين هستند و با هم رشد مى يابند.

«تهذیب نفس»، جهاد با دشمن درون

چرا از تهذیب نفس تعبیر به جهاد شده است؟

بعضى از آيات قرآنى كه در زمينه جهاد وارد شده، به جهاد اكبر تفسير شده است، يا از اين نظر كه ناظر به خصوص جهاد با نفس است، و يا از اين نظر كه مفهوم عامّى دارد كه هر دو بخش از جهاد را شامل مى شود؛ از جمله آیه 6 و 96 سوره عنکبوت و آيه 78 سوره حج. در روایات اسلامی نیز، از جهاد با نفس، به عنوان جهاد اکبر و برترین جهاد یاد شده است.

ازدواج هوس آلود

عاقبت ازدواج هایى که از روى هوس است به کجا می انجامد؟

«هوس» که یکى از مهمترین و در عین حال خطرناک ترین پایه هاى ازدواج است، یک سلسله خیالات خام و محاسبات غلط و غیر عاقلانه است و نباید با لذت هاى مشروع جنسى که انگیزه فطرى ازدواج است اشتباه گردد. ازدواج هایى که بر اساس هوس چیده مى شود غالباً به جدایى مى انجامد، زیرا ضامن بقا و تکیه گاه آن، ارزش هاى زودگذر، ناپایدار و احیاناً کودکانه یا احمقانه است لذا پیشوایان بزرگ ما بیش از هر چیز روى مزایاى روحى و فکرى و اخلاقى دو همسر تکیه کرده اند.
 

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمامُ عليٌّ(عليه السلام)

نَهى ]رَسُول الله(صلى الله عليه وآله)[ أن يُسْتَعمَلَ أجيرٌ حتّى يُعلمَ ما اُجرتُهُ

پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) نهى فرمود از اين که کارگرى، پيش از تعيين مزدش به کار گرفته شود

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 40