در آسمان بیشمار ستاره مشاهده می شود که فاصله آن ها را با سال نوری - مقدار فاصله اى که نور در مدّت یکسال طى مى کند، که سرعتی معادل 300 هزار کیلومتر در هر ثانیه است- تعیین می کنند. در هر روز 350 هزار میلیون تن از حجم خورشید به حرارت و انرژى تبدیل مى شود اما شگفت انگیز است که این نقصان فاحش طىّ سالیان طولانی، اثر محسوسى بر نور و حرارت آن نداشته است. با تأمّل در حرکت سیّارات، فاصله آنها، قانون جاذبه عمومى و خلاصه نیروى گریز از مرکز، آیا ممکن است این سازمان عظیم و منظّم، معلول تصادف و اتّفاق باشد.