اناجيل كنونى سالها بعد از مسيح نگاشته شده و داراى تناقضهاى آشكارى است و وجود خرافاتی مانند داستان شراب سازی حضرت عیسی(ع) با وجود حرمت آن در تورات، روشنگر اين واقعيت است.

مسیحیان درباره شخصیت مریم مجدلیه نیز مطالب متناقضی بیان نموده اند. برخی او را بدکاره می دانند که بعد از آشنایی با حضرت عیسی به او ایمان آورده. برخی هم معتقدند او گنهکار نبوده و... اما در هیچیک از اناجیل به ازدواج حضرت عیسی با این زن تصریح نشده است.

قول صحیح که اسلام نیز آن را قبول دارد این است که ایشان هرگز ازدواج نکرده؛ چنانکه امام علی(ع) در روایتی به آن تصریح نموده اند: «... نه همسرى داشت كه وى را بفريبد و نه فرزندى كه او را غمگين نمايد، و نه ثروتى كه او را به خود مشغول دارد، و نه طمعى كه خوارش سازد. مركبش پاهايش و خادمش دستهايش بود».

«مريم مجدليه» زني است كه گناهان زيادي مرتكب شده ولی نسبت به حضرت عيسی(ع) محبت بي‌شماري مي‌كند. اين زن پاهاى عيسی را با اشك‌هاي خود مي‌شويد و با موهاى سر خود خشك مي‌كند و از وقتى كه عيسی داخل آن خانه مي‌شود مشغول بوسيدن پاهاى او مي‌شود و همين محبّت بسيارش باعث آمرزش او می گردد.

نام پطرس، شمعون بود. او از رسولانی بود که نزد عیسی(ع) جایگاه ممتازی برخوردار بود؛ لکن وی در کتاب مقدس، گاه مورد سرزنش سخت عیسی(ع) قرار می گیرد و گاه چنان به اوج می رسد که به لقب پطرس (سنگ خارا) به معنای شخصیتی پولادین و با ایمان محکم، مفتخر می شود. در انجیل متّی، عیسی(ع) پطرس را شیطان، سبب لغزش خود و کسی که به جای امور الهی در امور انسانی تفکر می کند، می خواند. از سوی دیگر، مواضعی از کتاب مقدس نشان از محبت ویژه ی عیسی(ع) به پطرس دارد.

در منابع اسلامی رسولان را با عنوان حواریّان می شناسیم. امام رضا(ع) در بیان وجه نامگذاری آنان فرموده اند: «... در اعتقاد ما، به این دلیل حواری نامیده شدند که درون خود را از آلودگی گناه زدوده و به درجه ی اخلاص رسیده بودند و با موعظه و نصیحت به زدودن آلودگی دیگران اقدام می کردند». روایتی از پیامبر(ص) آنان را دوازده نفر شخص خالص و انتخاب شده برای یاوری عیسی(ع) می داند که در نصرت خداوند و رسول او کوشا، شجاع و آماده بودند. هیچگونه ضعف و تکبری در آنان نبود، ... .

کتابهای قانونی ثانوی، در کتاب مقدس کاتولیک و ارتودکس وجود دارد، ولی یهودیان و بیشتر فرقه های پروتستان آنها را قبول ندارند. موضوع بیشتر این کتابها، اخلاق، حکمت، و توصیه به رعایت تقوی و صدق و درستکاری می باشد.

شاگردان حضرت مسيح(ع) در آغاز دوازده تن بودند به نام‌هاى: پطرس، يوحنّا، متّى، يعقوب، اندرياس، فيلپس، توما، برثولما، يعقوب بن حلفى، شمعون، غيور، يهودا برادر يعقوب و يهودا اِسخريوطى که در زمان مسيح از خاصّان و نزديكان او و امين بيت المال بود؛ اما در خون مسيح شركت جست و در برابر مبلغى بسيار مختصر او را تسليم دشمنان كرد.