این که تصور مى شود ملت هاى فاقد ایمان غرق در ناز و نعمتند، اشتباه بزرگى است که از اشتباه دیگرى یعنى ثروت را دلیل بر خوشبختى گرفتن، سرچشمه مى گیرد. در حالى که اگر به درون این جوامع نفوذ کنیم و دردهاى جانکاهى که روح و جسم آنها را در هم مى کوبد، از نزدیک نظاره کنیم، در می یابیم که بسیارى از آنها از بیچاره ترین مردم روى زمین هستند، بگذریم از این که همان پیشرفت نسبى، نتیجه به کار بستن اصولى مانند کوشش، تلاش، نظم و حسّ مسئولیت است که در متن تعلیمات انبیاء قرار دارد.