تمام شواهد نشان مى دهد حاكمان آن روز تصميم داشتند اين منبع اقتصادى را از خاندان امام على(ع) بگيرند تا آن که مبادا مايه قدرت آنها شود. از این رو امام صادق(ع) در حدیثی می فرمایند: «هنگامى كه ابوبكر به خلافت رسيد عمر به او گفت: مردم بنده دنيا هستند و غير از آن را نمى خواهند، بنابراين خمس و فىء و فدك را از على و اهل بيتش باز گير؛ زيرا پيروانش وقتي اين امر را ببينند او را رها كرده به سوى تو مى آيند».
پیدایش تشیع به زمان پیامبر(ص) باز می گردد. در تفسير «الدر المنثور» از منابع معروف اهل سنت ذيل آيه «اولئک هم خیر البریه» از پیامبر(ص) نقل می کند: «اين [علی(ع)] و شيعيانش در روز قيامت رستگارانند». حاكم نيشابورى از دانشمندان معروف اهل سنت نیز در كتاب معروفش «شواهد التنزيل» این مضمون را از طرق مختلف از پيامبر(ص) نقل مى كند و تعداد رواياتش از بيست روايت تجاوز مى كند. ابن عباس نقل مى كند: هنگامى كه این آيه نازل شد، پيامبر اكرم(ص) به على(ع) فرمود: «منظور تو و شيعيانت هست».
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ
نَفَس کسى که بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
امالى شيخ مفيد، ص 338