اولا: سخن خداوند در آیه 20 سوره انعام سخنی جدلی و در پاسخ عقیده باطل مشرکین بوده و منطبق با منطق آنها بوده، نه اینکه سبب فرزند نداشتن خداوند منحصر در همسر نداشتن او باشد! چرا که همسر گزیدن براى خداى تعالى معقول نيست، زیرا همسرگزینی از عوارض موجودات جسمانی و مادی است و او از چنین عوارضی پاک و منزه است.
ثانیا: کلام حضرت مریم(س) کلامی ناظر به شیوه های طبیعی تولد فرزندان انسان است و منافاتی با اراده الهی ندارد. حضرت مریم(س) در اين حال تنها به اسباب عادى مى انديشيد، در حالی که نظام عالم طبيعت مخلوق خدا و محكوم فرمان او است و هر گاه بخواهد مى تواند اين نظام را دگرگون سازد و به وسيله اسباب و عوامل غير عادى‏ موجوداتى را بيافريند.
ثالثا: هدف از تولد حضرت عیسی(ع) از مادری بدون همسر اين بوده كه خداوند بشرى به وجود آورد كه مظهر قدرت او باشد و از اين طريق حجّت را بر ملّت لجوج بنى اسرائيل كه زير بار دعوت دیگر پيامبران پس از حضرت موسى(ع) نمى رفتند، تمام كند و از آنجا که حکمت خاصی دارد، نمی توان داستان آن را به عنوان نقض دیگر آیات قرآن در چگونگی تولد فرزندان انسان در نظر گرفت.

اولا: ذات الهی اقتضای آفریدن را دارد و هر چیزی که اقتضای وجود و هستی یافتن را داشته باشد از سوی خدا فیض وجود را دریافت می کند. این لطف و تفضل خداوند است و همین که طفلی توانسته حتی برای مدّت کوتاهی پای بر عرصه وجود بنهد، مشمول لطف و تفضل خدا بوده است. لذا منطقی نیست که کسی به ذات خداوند اعتراض کند که چرا عطا و تفضلش را از آفرینش چنین کودکی دریغ نکرده است!
ثانیا: این گونه نیست که دست خداوند مستقیما و بدون طی کردن نظام اسباب و علل، گریبان آن طفل را بگیرد و در حالی که کاملا سالم است، در آغوش مرگ اندازد. بنابراین باید سراغ آن نظام های علی و معلولی رفت و دید که بشر چگونه و با کدام انتخاب های نادرست موجب پدید آمدن کاستی ها و عوارض و امراض در زندگی کودکانش شده و آنها را به ورطه مرگ کشانده است؟
ثالثا: خداوند مالک و صاحب اصلی همه پدیده هاست و اگر آدمی با چنین دیدگاهی به جهان و پدیده های آن بنگرد، خالق آن را مالک اصلی همه چیز می داند و کمتر به چنین رنج هایی که در فرض سؤال طرح شده گرفتار می آید. چنین انسانی در مقام پدر یا مادر خواهد دانست که فرزند مال آنها نبوده است؛ خدا امانتی را به آنها داده و در روزی خاص بازستانده است.

خداوند در تقسیم وظایف زنان و مردان، زن را امر به زادن و تربیت فرزند کرده است. از این رو برای تحمل بارداری و وضع حمل، و در تربیت و تغذیه کودک به وی شکیبایی، مهربانی و عاطفه، و مدارا با فرزند را عطا کرده است. لذا زنان در انجام این وظایف، احساس خستگی نمی کنند. از سویی خداوند مرد را مکلّف به حمایت از خانواده ای کرده که در آن کودکان در سایه مادرشان زندگی می کنند. به همین دلیل، خداوند به مرد عقل و توانایی های بیشتری عطا کرده، تا با دوراندیشی و قدرت عضلانی و غیرتش، از کیان خانواده حمایت کند.

عوامل گوناگونی در این امر دخیل است که بعضی واقعی و برخی دیگر غیر واقعی اند؛ همانند: 1- هوسرانی و تسلط بی چون و چرای برخی مردان بر زنان. 2- عامل طبیعی و اجتماعی مانند آب و هوای مشرق زمین، که سبب بلوغ و پیری زودتر زنان، و افزایش میل جنسی مردان می شود. 3- عادت ماهیانه و عدم آمادگی زن برای تمتع مرد. 4- محدود بودن سن باروری زن و علاقه مرد به داشتن فرزند. 5- اینکه در برخی جوامع زن و فرزند زیاد از لحاظ اقتصادی به نفع مرد بوده است. 6- علاقه به کثرت فرزند و عشیره در مردان. 7- کثرت عدد زنان بر عدد مردان. 8- اینکه اصولا چند همسری در طبیعت مردان نهفته است.