اشیائی که مخصوص میت بوده و پس از فوت باقی مانده است را حبوة می گویند. حبوة به پسر بزرگتر می رسد. کتاب اقدس می گوید: خانه و لباسهای مخصوص میت متعلق به پسران اوست. "میرزا بهاء" می گوید: خانه متعلق به پسر بزرگ میت است.  تعجب است که "میرزا بهاء" از یک طرف قائل به تساوی حقوق زن و مرد شده و از طرف دیگر چنین محرومیّتی را برای زن حکم می کند. در اسلام این اموال عبارتند از لباسهای مختص به میت، انگشتر، قرآن، کتاب دعا و شمشیر، که در ازای آن بعضی امور میت مانند نمازهای قضا شده به عهده ی اوست.

بین بهاییان برزگترین وارثی که سهم بسیار قابل توجهی در بین ورّاث دارد، «بیت العدل» و در حقیقت رئیس بیت العدل است. اگر یکی از طبقات ارث وجود نداشته باشد یا مجموع آنها مفقود باشند در این صورت بیت العدل جانشین آن طبقه بوده و به اندازه مقرر ارث خواهد برد. لذا  بیت العدل چند برابر وراث دیگر ارث می برد؛ زیرا در هر موردی بالاخره یک یا چند نفر از طبقات هفتگانه مفقود است و در صورت فقدان هر طبقه، بیت العدل جانشین آن خواهد بود.

«سیّد باب» در «بیان» می گوید: «و اینکه ارث نبرد از میت مگر پدر او و مادرش و زوجه او و پسر و برادر و خواهرش و معلم او، پس از اینکه از مال خود میت در مصارف او صرف می شود». و سپس می گوید: «از آنجائی که مراتب توحید در هفت حرف، تامّ می گردد که حروف اثبات باشد؛ (الّا الله) از این جهت حکم شده که ارث نبرد از میّت الا هفت نفس، چنانچه در رتبه هر صفتی، هفت رتبه تواند خدا را بآن صفت خواند: مثل اوحد و وحّاد و واحد و وحید و متوحّد و موحِد و موحّد».