حضرت عیسی(ع) رسالت خود را تحقق پیشگویی اِشَعیا در باب بنده  امین خدامی دانست. این بنده ی متواضع خدا، زندگی همراه با اطاعت و امانت را برمی گزیند و با وجود بی گناهی، بار گناهان قوم را بر دوش گرفته و آنان را با تحمل رنجها نجات می دهد. علاوه بر این، وی عدالت را در زمین می گستراند و در تقبیح گناهان، زبان تیزی دارد، و در برابر دشنام دهندگان و بدخواهان، از خود مقاومتی نشان نمی دهد. از دیدگاه اناجیل، رنجها و مرگ عیسی (ع) تحقق پیشگوییهای اِشَعیا درباره ی رنجهای بنده ی خداست.

بر اساس آیات قرآن، عیسی(ع) خود را بنده ی خداوند می دانست؛ مردم را از پرستش خود باز می داشت و به پرستش خداوند ترغیب می کرد. مثل: 1- سوره مریم، آیه 30: «قالَ إِنِّی عَبْدُ اللّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیّاً»؛ ([ناگهان عیسى زبان به سخن گشود و] گفت: «من بنده خدایم؛ او کتاب آسمانى به من داده؛ و مرا پیامبر قرار داده است). 2- سوره زخرف، آیه 64: «إِنَّ اللّهَ هُوَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ»؛ (به یقین خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستید). و آیات دیگر.