نُوّاب خاصه در جهت رفع مشكلات و نيازهای معنوي شيعيان چند اقدام مهم انجام دادند: تلاش در جهت مبارزه با غُلات، از ميان بردن شک و تردیدهای موجود درباره وجود مقدس امام زمان(عج)، انتقال ارتباط مردم با امام(عح) از شكل تماس مستقیم وکلا به سوی ارتباط از طريق نايبان خاص و پنهان نگه داشتن مشخصات امام زمان(عج).
یکی از وظایف نواب اربعه، مبارزه با غلات، مدّعيان دروغين وكالت و افشاى ادعاهاى باطل آنان بود. گروهی با ادعای الوهیت ائمه و یا با طرح ادعای دروغین نیابت و تصرف در اموال امام و بیان سخنان گمراه کننده، سبب بروز مشکلاتی برای شیعیان می شدند، همانند شلمغانی و . . . ، در این هنگام، نواب خاص با رهنمودهای امام، به مقابله با آنان برمی خاستند و گاه حضرت در توقیعی، آنان را مورد طرد و لعن قرار می دادند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
کُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُکاءِ مَکْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعُ وَ الْبُکاءُ عَلَى الحُسَينِ عليه السّلام
هر ناليدن و گريه اى مکروه است ، مگر ناله و گريه بر حسين عليه السّلام .
بحارالانوار، ج 45، ص 313