طبق شواهد تاریخی و احادیث فراوان مثل حدیث ثقلین و حدیث فاتحه الکتاب، و آنچه از شعبی، انس بن مالک، عثمان، عبدالله بن عمر و برخی از صحابه نقل شده: قرآن در زمان حیات پیامبر(ص) توسط امام علی(ع) و دیگر صحابه مثل ابىّ بن کعب، معاذ بن جبل، زید بن ثابت و ابوزید گردآورى شد و سوره ها و آیه هایش به دستور پیامبر(ص) مرتّب شد.
در خطبه ای که به جابیه معروف است و با سند صحیح از خلیفه دوم نقل شده، می بینیم که مرجع او در سوالات قرآنی، سوالات درباره حلال و حرام و سوالات درباره ارث و...، دیگران (از جمله امام علی(ع)) بوده اند و او مردم را به آنها ارجاع می داده است و فقط در مساله اموال و سوالات مربوط به آن به عنوان نگهبان آنها خود را مرجع معرفی می کند.
قال الصّادق عليه السّلام :
مَنْ قالَ فينا بَيْتَ شِعْرٍ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فىِ الْجَنَّةِ.
هرکس در راه ما و براى ما يک بيت شعر بسرايد، خداوند براى او خانه اى در بهشت ، بنا مى کند.
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 467