راه کارهای اتّحاد ملّی از منظر قرآن و روایات عبارت است از: 1- مخالفت با شعارهاى قومى، 2- ایجاد اخوّت بین افراد و اقوام، 3- دادن پُست ها به افراد شایسته و اقوام مختلف، 4- تقویت ارزش هاى دینى، 5- نفى ارزش هاى خیالی.
عبدى درباره امیرالمؤمنین(ع) چنین سروده: «لعمرک یا فتى یوم الغدیر**لأنت المرء أولى بالامور...»؛ (سوگند به جان تو اى جوانمرد روز غدیر! تو مردى هستى که در همه امور نسبت به دیگران اولویت دارى و...) . در این قصیده به گوشه اى از فضایل امیر المؤمنین(ع) اشاره شده؛ از جمله :اخوّت بین پیامبر(ص) وعلی(ع)، داستان مباهله، حدیث جوشیدن چشمه، بی توجهی به دنیا و حدیث: یا دنیا غُرّی غیری، حدیث ازدواج زهراى صدّیقه و اینکه محبّت آل محمّد(ع) پاداش رسالت آن حضرت است و... .
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.
نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 285