محمد بن ابوبکر در نامه اى به معاویه چنین مى نویسد: «... پس چگونه ـ اى واى بر تو ـ خودت را در کنار على مى گذارى در حالى که او وارث رسول خدا و وصىّ او و پدر اولاد او است. او اول کسى است که پیامبر را متابعت کرده و آخر کسى است که رسول خدا به او عهد نموده است. حضرت او را خبر سرّى مى داد و شریک در امر خود مى نمود...».
احادیث «وصایت» را عده زيادي از تابعین نقل کرده اند، مانند: جرید بن عبدالله بجلى، نجاشى شاعر قیس بن عمرو، محمد بن ابوبکر، منذر بن حمیضة، عبدالرحمن بن جعیل، نضر بن عجلان، مالک اشتر، عمر بن حارث انصارى، عبدالرحمن بن ذؤیب، و... .
جمعی از علماى اهل سنت حدیث «علىٌّ مع الحق» را در کتاب های خود نقل کرده اند؛ چنان که خطیب بغدادى به سندش از ابى ثابت مولى ابى ذر نقل مى کند که می گوید: بر امّ سلمه وارد شدم، دیدم مشغول گریه است و مى گوید از پیامبر(ص) شنیدم که مى فرمود: «على با حق و حق با على است و این دو از هم جدا نمى شوند تا روز قیامت در کنار حوض بر من وارد شوند». هم چنین ابن قتیبه از محمد بن ابوبکر نقل مى کند که بر خواهرم عایشه وارد شدم و به او گفتم: آیا از پیامبر(ص) نشنیدى که مى فرمود: «على مع الحق و الحقّ مع على»، پس چرا بر ضد او خروج کرده و با او قتال نمودى؟».
قالَ رسولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله :
يا فاطِمَةُ! کُلُّ عَيْنٍ باکِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.
فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى که در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، که آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293