جمال الدین، ابومحمّد، عبدالرحیم بن حسن بن على بن عمر بن على بن ابراهیم مردى نيکو چهره، نرم خو، نسبت به دانشجويان پرمهرو نويسنده اى توانا و همواره در حال نگارش کتاب و آموختن دانش به ديگران بود در سال 772 از دنيا رفت، کتابهاى مشهور وى عبارت اند از: جواهر البحرين في تناقض الخبرين، التنقيح على التصحيح، شرح المنهاج، الهداية في أوهام الکفاية، المهمّات، التمهيد و طبقات الفقهاء.