محمّد بن ابى حذیفة بن عتبة پسر دایی معاویه و از یاران على(ع) بود. بعد از شهادت علی(ع) معاویه او را به زندان انداخت و روزی او را فراخواند و به او گفت: آیا به گمراهى خود نسبت به على(ع) پى نبردی؟ محمّد گفت: اسلام ذرّه اى تو را دگرگون نکرده است و نشانه آن سرزنش من به خاطر محبّتم به على(ع) است. من همواره تا زنده ام تو را دشمن مى دارم.

وقتی عمروعاصْ مصر را اشغال کرد، محمّد بن ابىُ حذَیفة زخمى شد. عمرو او را به سوى معاویة که آن هنگام در فلسطین بود، فرستاد. معاویه هم او را به زندان انداخت؛ امّا وی فرار کرد. با دستور معاویه عبیدالله بن عمرو  به دنبال او رفت  و او را در غاری پبدا کرد و همانجا گردن زد.

ابوالقاسم محمّد بن ابى حُذَیفة، نوه عتبة بن ربیعه که از سران مشرکان و پسردایی معاویه بود، با هجرت پدر و مادرش که مسلمان شده بودند به حبشه، در حبشه متولد شد و پس از شهادت پدرش در دامان عثمان بزرگ شد. او در محاصره خانه عثمان و قتل او شرکت داشت. وی از یاران على(ع) بود که فرماندار مصرشد وهنگامى که معاویه بر مصر مسلّط شد به دستور او به شهادت رسید.

او که پسر دایى معاویه بود، پس از شهادت پدرش در دامان عثمان، نشو و نما کرد ولی به هنگام شورش مردم علیه عثمان، یکى از مخالفان سرسخت عثمان گشت و اهالى مصر را بر علیه او شورانید و ظاهراً در محاصره خانه عثمان و قتل او هم شرکت داشت.