بر اساس روایات پيامبر(ص) هنگام نزول وحى مستقيم، بر خود احساس سنگينى مى كرد، و از شدت سنگينى كه بر او وارد مى شد بدنش داغ مى شد، و از پيشانى مباركش عَرَق مي ريخت. امام علي(ع) در اين باره می فرماید: «موقعى كه سوره مائده بر پيامبر(ص) نازل شد، ايشان بر استرى به نام «شهباء» سوار بودند. وحى بر ايشان سنگينى كرد، به طورى كه حيوان ايستاد و شكمش پايين آمد. ديدم كه نزديك بود ناف او به زمين برسد، در آن حال پيامبر(ص) از حال رفت و دست خود را بر سر يكى از صحابه نهاد ...».

بر طبق آیات قرآن، «وحى رسالى» سه گونه است: 1. وحى مستقيم: اِلقاى مستقيم وحى و بدون واسطه بر قلب پيامبر(ص) است. 2. خلق صوت: که در این صورت وحى تنها به گوش پيامبر(ص) رسیده و كسى جز او صدا را نمی شنود. مانند وحى بر حضرت موسى(ع) در كوه طور، و نيز وحى بر پيامبر اسلام(ص) در ليلة المعراج. 3. اِلقاى وحى به وسيله فرشته: که در این صورت جبرئيل پيام الهى را بر روان پيامبر(ص) فرود مى آورد. «قرآن» می فرماید: «او به فرمان خدا، قرآن را بر قلب تو نازل کرده است».