به ثمر نرسيدن تلاشها و كوششها در زندگى، گاهى انسان را براي هميشه از پيروزى نهايي مأيوس مى سازد. در اين حالت، انسان از طريق دعا، خود را با قدرتى مرتبط مى بيند كه «مشكل» و «آسان» براى او مطرح نيست و گشودن بن بستها براى او بسيار ساده است، اين اميدوارى كه از دعا برمى خيزد، همانند خون تازه اى در شريان هاى جان آدمى جارى مى شود و عاملى براى از سرگرفتن تلاشها، كوششها و دست زدن به ابتكار است و طرق تازه اى براى گشودن بن بستها خواهد بود.