فلسفه «حوادث ناگوار» زندگی؟!

روايات اسلامی دلیل و فلسفه «حوادث ناگوار» را چگونه تبیین نموده است؟

روايات مربوط به بحث «رضا و تسليم»، اشاراتى هم به بحث «حوادث ناگوار» دارد، به طوری كه اگر چيزى برخلاف ميل ما بود نگران نباشيم. لذا امام علی(ع) می فرماید: «خداوند كارها را مطابق مقتضى مصالح جارى مى كند نه بر طبق ميل و رضايت شما». همچنین امام صادق(ع) می فرماید: «آگاهترين مردم نسبت به خدا كسى است كه نسبت به قضاى او از همه راضى تر باشد». در واقع آنچه از سوى او مى رسد نيكوست، اما نباید شكست هايى كه بر اثر اعمال خودمان، دامانمان را مى گيرد را به حساب قضاى الهى بگذاريم و به آنها راضى و تسليم باشيم.

فلسفه «رضا» و «تسلیم»

چه فلسفه ای در منابع اسلامی می توان برای «رضا» و «تسلیم» یافت؟

در مورد فلسفه «رضا» و «تسلیم» بايد گفت كه: اولاً: باعث اجراى دستورها و قوانين اسلامى مي شود، هر چند موافق ميل و منافع انسان نباشد. ثانياً: باعث تسليم بودن و رضایت مندی در برابر اجراى حقّ و عدالت مي شود. ثالثاً: موجب ايستادگى در برابر مشكلات و ناملايماتى است كه در راه انجام وظيفه وجود دارد. رابعاً: منجر به مقاومت در برابر مصائب و حوادث دردناك زندگی مي شود.

«رضا» و «تسليم» در روایات اسلامی

در روایات اسلامی چگونه از «رضا» و «تسليم» بحث شده است؟

در روایات در مورد «رضا» و «تسليم» نكاتي اشاره شده است: با توجّه به مفهوم «صبر» - كه معادل استقامت در راه انجام وظيفه و مبارزه با مفاسد و ايستادگى در برابر حوادث ناگوار زندگى است ـ روشن مى شود كه رضا و تسليم مفهومى هم رديف آن دارد. رضا نتیجه علم و معرفت به خدا است و تسلیم شدن در مقابل فرمان های الهی و نظام علت معلولی است و رضایت و تسلیم بودن در مقابل مصائب زندگی، موجب آرامش و اجر الهی می شود.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الرّضا عليه السّلام :

انَ اَبى اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتّى يَمْضِىَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَيّامٍ، فَاِذا کانَ الْيَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ ... .

امالى صدوق ، ص 111