امام علی(ع) در مورد لحظات مرگ و حوادث آن می فرماید: «بهترين واعظ براى شما، مردگانى هستند كه شما مى بينيد آنها را بدون اختيار به سوى قبرهايشان مى برند و بى آنكه بخواهند در ميان قبر مى گذارند!، [چنان از دنيا بيگانه مى شوند كه] گويى هرگز به عمران آن نپرداخته اند و چنان به آخرت مى پيوندند كه گويى هميشه وطنشان بوده!، از آنجايى كه وطنشان بود وحشت و دورى مى كنند و آنجا را كه از آن وحشت داشتند به عنوان وطن بر مى گزينند ... [اينها به موجب آن بود كه] آنها به دنيا اُنس گرفتند و فريبشان داد و به آن اعتماد كردند و بر زمينشان زد».